Bractwo Opatrzności Bożej w Bartągu — opowieść o zaufaniu i odbudowie
Za ołtarzem bartąskiej świątyni spoczywa cudowny XVIII-wieczny obraz – Oko Opatrzności wpisane w trójkąt, otoczone aniołami i obłokami. Napisy: „Bóg patrzy i opatruje” oraz „Bóg patrzy i opatrzy” — od stuleci budzą poczucie, że Bóg czujnie strzeże tej wspólnoty.
W 1781 roku, dzięki staraniom proboszcza ks. Tomasza Gremma — wspieranego przez biskupa Ignacego Krasickiego — powstało w Bartągu pierwsze na Warmii Bractwo Opatrzności Bożej. Obok duchowego wymiaru, służyło też praktycznej trosce — modlitwą, pomocą ubogim, świadczeniem o Bożej miłości.
W ciągu kolejnych lat, aż do 1797 roku, ponad 4 700 osób wstąpiło do Bractwa, co świadczy o jego niezwykłym oddźwięku w sercach miejscowych.
Bractwo to nie tylko wspólnota modlitewna – to ruch pielgrzymkowy. Te wyjątkowe odwiedziny nosiły lokalną nazwę „łosiera” i przyciągały rzesze wiernych, którzy szukali duchowego wsparcia i potwierdzenia, że Boża Opatrzność trwa.
Po okresie zaniku, Bractwo odrodziło się w 1917 roku z inicjatywy ks. Otto Langkaua — a do 1923 roku zgromadziło ponownie około 2 000 członków. Kolejne, nowoczesne odnowienie nastąpiło w 2001 roku dzięki staraniom ks. Eugeniusza Bartusika.
Tutaj, w sercu parafii, Bractwo wciąż pielęgnuje dziedzictwo przodków. Niedzielne modlitwy, piątkowa adoracja przed obrazem, wspólny odpust w ostatnią niedzielę sierpnia — to codzienna siła wiary i wspólnoty.
Bractwo Opatrzności Bożej w Bartągu to opowieść o nieustannym powrocie do źródeł — o wierze, która się odnawia, gdy zostaje zakorzeniona w ufności i miłości.