Barokowa ambona z XVIII wieku została ufundowana w ramach kompleksowego wyposażenia kościoła po odbudowie z pożaru 1681 roku. Powstała w tym samym okresie, co barokowa ława kolatorska i konfesjonał z drugiej połowy XVIII wieku, co wskazuje na realizację spójnego programu wyposażenia wnętrza świątyni.
Lokalizacja i konstrukcja
Ambona znajduje się przy filarze międzynawowym i ma tradycyjną barokową konstrukcję składającą się z:
- Kosza (mównicy) z parapetem
- Zaplecku z dostępem
- Baldachimu zwieńczającego całość
Baldachim i symbol pelikana
Baldachim ambony wieńczy figura pelikana karmiącego pisklęta własną krwią. Motyw ten w ikonografii chrześcijańskiej ma głębokie znaczenie eucharystyczne: symbolizuje Chrystusa, który oddaje życie za ludzi i karmi wiernych swoją Krwią. W ten sposób baldachim nie tylko chroni kaznodzieję, ale również wskazuje na źródło i centrum przepowiadania – ofiarę Jezusa uobecnianą w Eucharystii.
Ojcowie Kościoła
W płycinach ambony znajdują się wizerunki czterech wielkich Ojców Kościoła łacińskich. Ich obecność przypomina, że głoszone z ambony Słowo ma fundament w Piśmie Świętym i Tradycji Kościoła.
Doktor Kościoła, autor Wyznań i O państwie Bożym. Nauczał, że serce człowieka niespokojne jest, dopóki nie spocznie w Bogu. Atrybuty: płonące serce, księga, biskupie insygnia.
Biskup Mediolanu, obrońca wiary i mistrz homilii. Wprowadzał lud w śpiew kościelny i formował katechumenów. Atrybuty: pastorał, pszczoły (symbol wymowy), księga.
Tłumacz Biblii na łacinę (Wulgata), wielki asceta i erudyta. Symbol umiłowania Słowa Bożego. Atrybuty: lew, czaszka (vanitas), księga, kapelusz kardynalski.
Papież i reformator liturgii; patron misjonarzy i duszpasterzy. Tradycja przypisuje mu ukształtowanie chorału gregoriańskiego. Atrybuty: tiara papieska, księga, gołębica – symbol natchnienia.
Symbolika i znaczenie duszpasterskie
Wizerunki Ojców Kościoła przy ambonie podkreślają ciągłość Tradycji i autorytet nauczania: to, co głoszone, wypływa z Pisma i jest odczytywane w Kościele. Zwieńczenie baldachimu pelikanem kieruje myśl ku Eucharystii – źródłu i szczytowi życia chrześcijańskiego, które nadaje sens całemu przepowiadaniu.