Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym „KANA GALILEJSKA”

Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym „KANA GALILEJSKA”

„Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus.”

(1 Kor 12,3)

Założenia wspólnoty

  • Pomagać w dojrzałym, stałym i osobistym nawróceniu do Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela.
  • Wspierać i podtrzymywać osobistą i zdecydowaną odpowiedź na obecność i moc Ducha Świętego.
  • Wspierać i podtrzymywać korzystanie z darów duchowych – w Odnowie i w całym Kościele.
  • Podtrzymywać dzieło ewangelizacji w mocy Ducha Świętego: osób poza Kościołem, „chrześcijan z nazwy”, a także ewangelizację kultury i struktur społecznych.
  • Podtrzymywać wzrost w świętości przez integrację darów charyzmatycznych z pełnią życia Kościoła.

Spotkania i kontakt

Opiekun duchowy: ks. Andrzej Chędoszko. Liderzy grupy: Basia i Tadeusz.

Wspólnota jest otwarta na nowych członków. Spotkania odbywają się w środę: najpierw Msza Święta o godz. 18:00, następnie spotkanie w domu parafialnym. Zapraszamy do korzystania z obfitości darów Ducha Świętego.

Kontakt do lidera grupy: Mariusz, tel.: 508 910 433, e-mail: sztychmar@onet.eu.

Imię naszej wspólnoty: „KANA GALILEJSKA”

Miejsc pretendujących do miana Kany Galilejskiej jest kilka; jednym z nich jest wioska Kafr Kanna, która w XVII w. została oficjalnie uznana przez Watykan za Kanę Galilejską. Tradycja chrześcijańska utożsamia biblijną Kanę z tą wioską na północy Izraela.
Kana znana jest z trzech powodów: to miejsce pierwszego cudu Jezusa, miejsce narodzin św. Bartłomieja oraz uzdrowienia syna urzędnika królewskiego.
Kana jest miejscem urodzenia jednego z Dwunastu – Bartłomieja (Nataniela). Prawdopodobnie dzięki jego znajomości Jezus został zaproszony na wesele. Gdy zabrakło wina, na Jego polecenie słudzy napełnili sześć stągwi wodą, a Jezus przemienił ją w wino – był to Jego pierwszy cud.

1. Duch Święty jako Osoba i w działaniu

  1. Jest Stworzycielem i Ożywicielem.
  2. Przebywał w Jezusie, który Jego mocą nauczał, uzdrawiał, czynił cuda.
  3. Stworzył z Apostołów wspólnotę – Kościół.
  4. Napełnia nas łaską Bożą przez sakramenty.
  5. Naucza przez słowo Boże.
  6. Pomaga nam się modlić.
  7. Napełnia nas darami i charyzmatami.

2. Gdyby nie przyszedł Duch Święty

  1. Nie byłoby głoszenia Jezusa z mocą – jedynie ludzkie przekonywanie.
  2. Ludzie nie mogliby przyjąć Jezusa, bo tylko Duch „kruszy serce” i daje moc powiedzenia „Panem jest Jezus” (1 Kor 12,3).
  3. Nie byłoby dziecięctwa Bożego (Rz 8,14–17), a więc prawdziwego poznania Boga i upodobnienia do Niego.
  4. Nie byłoby Kościoła jako wspólnoty „o jednym sercu i jednym duchu”.
  5. Nie pojęlibyśmy prawd Bożych – Duch pozwala przekroczyć ograniczenia rozumu i otwiera nowy horyzont.

3. Duch Święty naprawdę

  1. Uwalnia od ograniczeń – prowadzi „na szerokie wody”, dając natchnienie i zrozumienie.
  2. Daje moc do rzeczy wielkich, wspiera wolę, by nie ulec przeciwnościom.
  3. Wprowadza w intymną więź z Bogiem – tu Duch prowadzi od początku do końca.
  4. Wspiera rozumienie: dar poznania Boga i rozeznawania duchów.
  5. Pokazuje prawdę o nas, prowadzi do pokory i skruchy.
  6. Udziela „łask stanu” – mocy do codziennych obowiązków w duchu świętości.
  7. Obdarza rozmaitymi darami, w tym 7 darami i charyzmatami.

4. Symbole Ducha Świętego

  1. Woda – działanie Ducha w chrzcie.
  2. Namaszczenie – znak sakramentalny bierzmowania.
  3. Ogień – przekształcająca energia dzieł Ducha; języki „jakby z ognia”.
  4. Obłok i światło – nierozłączne w objawieniach Ducha.
  5. Pieczęć – niezatarte znamię namaszczenia (chrzest, bierzmowanie, kapłaństwo).
  6. Ręka – przez włożenie rąk udzielany jest Duch Święty.
  7. Palec – „palcem Bożym” (Duchem) Jezus wyrzuca złe duchy.
  8. Gołębica – znak zstąpienia Ducha na Jezusa po chrzcie.

5. Dary Ducha Świętego (niektóre)

Dary osobiste oświecają i umacniają konkretnego człowieka: mądrość, rozum, rada, męstwo, umiejętność, pobożność, bojaźń Boża. Dary charyzmatyczne są dane dla dobra wspólnoty i misji Kościoła.

Charyzmaty nie są celem samym w sobie, lecz narzędziem ewangelizacji. Każdy chrześcijanin może je otrzymać.

  1. Dar języków – często „brama” do innych darów, uwalnia od ciasnego racjonalizmu.
  2. Dar tłumaczenia języków – przekaz treści, którą Duch komunikuje we wspólnocie.
  3. Dar proroctwa – duchowe widzenie rzeczywistości; wymaga rozeznania.
  4. Dar poznania – nadnaturalne widzenie spraw zakrytych.
  5. Dar uzdrawiania – Bóg uzdrawia przez modlitwę i nałożenie rąk.
  6. Dar czynienia cudów – silna manifestacja mocy Boga.
  7. Dar rozeznania – rozróżnianie, co pochodzi od Boga, człowieka czy złego ducha.
  8. Dar miłości – doświadczenie miłości Boga, szczególnie w uzdrowieniu uczuć.
  9. Dar wiary – natchnione przekonanie o interwencji Boga, prowadzące do działania.4

„Do nieba patrzysz w górę, a nie spojrzysz w siebie;
Nie znajdzie Boga, kto Go szuka tylko w niebie.”