Wizyta duszpasterska

W naszej Parafii rozpoczniemy od 2 stycznia doroczne odwiedziny duszpasterskie, tak zwaną kolędę. Pamiętajmy, że kapłan przychodzi do naszych domów i mieszkań, a przede wszystkim do rodzin z błogosławieństwem Bożym. Jak się do tej wizyty przygotowujemy? Jak chcemy ją przeżywać, aby była jak najbardziej owocna? Plan odwiedzin duszpasterskich podamy w niedziele 8 stycznia.

 

 

DUSZPASTERSKIE ODWIEDZINY Z MODLITWĄ O DAR BOŻEGO BŁOGOSŁAWIEŃSTWA

Kolęda duszpasterska

Samo słowo „kolęda” wywodzi się z łacińskiego określenia „calendae”, czyli pierwszy dzień miesiąca. Kolędą nazywa się wywodzący się ze średniowiecza zwyczaj nawiedzania w celach duszpasterskich przez księży swoich parafian w okresie Bożego Narodzenia.

Z dziejów kolędy duszpasterskiej

Z początkiem wieku XIII w Polsce znany był zwyczaj odwiedzania parafian przez swoich duszpasterzy. Było tak szczególnie w diecezjach: krakowskiej, wrocławskiej i poznańskiej. Wówczas papież Innocenty III w swoim specjalnym piśmie (breve) skierowanym do polskich biskupów w roku 1207 polecił zreformować zwyczaj kolędowania. Po Soborze Trydenckim kolęda duszpasterska stała się istotnym elementem odnowy Kościoła.

Duży wpływ na odnowę praktyki kolędy duszpasterskiej miał biskup krakowski Bernard Maciejowski, późniejszy prymas. Wydał on w roku 1601 list pasterski do proboszczów zwany „Pastoralną”. Warto wiedzieć, że Maciejowski w redagowaniu swojego listu korzystał z listu pasterskiego biskupa wileńskiego Jerzego Radziwiłła, ogłoszonego w roku 1593. Niektórzy nawet twierdzą, że „Pastoralna” Maciejowskiego jest swoistą „przeróbką” listu Radziwiłła. List Maciejowskiego był często polecany przez biskupów innych diecezji swoim kapłanom, a więc i jego wskazania co do kolędy duszpasterskiej.

Biskup Maciejowski zleca obowiązek kolędy duszpasterskiej. Chodziło na pierwszym miejscu o dokonanie dokładnego spisu parafian i opisu parafii, poszczególnych miejscowości. Cel wizyty duszpasterskiej to spotkanie z domownikami na wspólnej modlitwie i rozmowa.

 

Współczesna kolęda duszpasterska

Na ogół sposób kolędowania jest wspólny poszczególnym diecezjom. Czasami zachodzą pewne różnice. I tak np. na Śląsku kapłana, przybywającego z wizytą duszpasterską w imieniu Chrystusa, poprzedzają ministranci ze śpiewem kolęd lub pieśni związanych z innym okresem roku liturgicznego. Kapłan po pozdrowieniu domowników gromadzi się wraz nimi przed krzyżem lub obrazem przyozdobionym kwiatami i przy zapalonych świecach, po czym odmawia modlitwy, w których prosi o Boże błogosławieństwo dla rodziny, zdrowie, pomyślność, o ochronę rodziny przed złem i innymi niebezpieczeństwami, o umocnienie wiary, nadziei i miłości, umocnienie w smutkach i cierpieniach. Po modlitwie domownicy całują krzyż podany przez kapłana, a następnie on poświęca mieszkańców i ich mieszkanie. Po modlitwie ma zwykle miejsce krótka rozmowa na temat spraw religijnych, wychowawczych i parafialnych. Daje to sposobność do nawiązania głębszego kontaktu z duszpasterzem i związaniem kolędowanych ze wspólnotą parafialną (Cz. Podleski).

Księga liturgiczna Obrzędy błogosławieństw dostosowane do zwyczajów diecezji polskich (Katowice 1994, I 34-43) przewiduje podczas kolędy czytanie fragmentu Pisma Świętego, odmówienie lub odśpiewanie psalmu, wspólne modlitwy wstawiennicze, pokropienie mieszkania wodą święconą, a na zakończenie błogosławieństwo. Oczywiście, jak wyżej, należy przygotować się do wizyty duszpasterskiej: stół nakryty obrusem, krzyż ze świecami, woda święcona, kropidło. Uczniowie zeszyty z katechizacji do wglądu duszpasterza. Naszym zwyczajem także na stole umieszcza się księgę Pisma Świętego.

Wydaje się, że kolęda duszpasterska winna być dalej praktykowana. Jednakże, jak to było w przeszłości i dzisiaj może przynieść wiele dobra, ożywić nasze wspólnoty parafialne, pozwolić bardziej się poznać: duszpasterzom i wiernym, parafianom; stać się bardziej Kościołem.

 

 

źródło: Ks. Stanisław Hołodok – opoka.org.pl